کد مطلب:90338 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:122

علی علیه السلام از اعمال اینگونه دزدان غارتگر كه ایمان مردم را، به غارت می برند، ناله و فریاد دارد آنجا كه می فرماید: «قطع ظهری رجلان من الدنیا، رجل علیم اللسان فاسق و رجل جاهل القلب ناسك، هذا یصد بلسانه عن فسقه و هذا بنسكه عن جهله.»: دو تن از مردم دنیا، پشت مرا شكستند، مردی كه عالم است اما فاسق و مردی كه جاهل است ولی عبادت كار.

این عالم گناهكار، با زبانش گناهان را زیر پرده می برد و از گناهانش دفاع می كند، به این معنا كه گناه را گناه نمی داند و آن جاهل ناسك، به عبادات جاهلانه اش از جهل خود دفاع می نماید. آن یكی، با زبان برنده، كارهای ناروا را صحه می گذارد و دیگری، با عبادت عامیانه اش، خود را عالم قلمداد می كند و خطر این دو در این است كه این جاهل عبادتكار، در پوشش عبادات جاهلانه، به چاله و چاه می افتد و آن دیگری كه فاقد ایمان است با دانشی كه در اختیار دارد، اگر به جایی رسید كامیونها را پر كرده می برد.

بد گهر را علم و فن آموختن
دادن تیغ است دست راهزن

تیغ دادن در كف زنگی مست
به كه آید علم را ناكس به دست

مال و علم و منصب و جاه و قرآن
فتنه آرد در كف بدگوهران

حكم چون در دست گمراهی فتاد
جاه پندارید در چاهی فتاد

احمقان سرور شدستند و زعیم
عاقلان سرها كشیده در گلیم

كوتاه سخن آنكه پرواپیشگان دانشمندان واقعی و علمای ربانی اند كه با نور علم و پشتوانه ی تقوا و سلوك عارفانه و روش زاهدانه، جهان انسانیت را زینت داده اند و برای نجات گمراهان و دانا ساختن آنان تلاشها نموده و گوهر ارزشمند علم را، در اختیار مشتاقان و پژوهشگران می گذارند، تا از خطر جهل محفوظ مانده و پله به پله تا

[صفحه 248]

آخرین درجات كمال آنها را بدرقه می كنند.

گوهر خود را هویدا كن كمال این است و بس
خویش را در خویش پیدا كن كمال این است و بس

سنگ دل را سرمه كن در آسیای درد و رنج
دیده را زین سرمه بینا كن كمال این است و بس

هم نشینی با خدا خواهی اگر در عرش رب
در درون اهل دل جا كن كمال این است و بس

دل چو سنگ خاره شد ای پور عمران با عصا
چشمه ها زین سنگ خارا كن كمال این است و بس

ای معلم زاده از آدم اگر داری نژاد
چون پدر تعلیم اسما كن كمال این است و بس

چون به دست خویشتن بستی تو دست و پای خویش
هم به دست خویشتن واكن كمال این است و بس

صفحه 248.